بیزاری و نفرت از دشمنان خدا
بیزاری و نفرت از دشمنان خدا٬ لازمه‌ی دوستی با خداست!! چرا؟؟
هیچ وقت این خاطره یادم نمیره. سال دوم دبیرستان٬ توی کتاب دینی‌مون یه درس داشتیم به اسمِ «دوستی با حق». کلاً در این درس روی مفهوم «محبت به خدا» مانور داده می‌شد.

این رو من هیچ وقت… یادم نمیره. این درس٬ قسمتی داشت با نام «آثار محبت به خدا». بعد٬ یکی از آثار محبت به خدا٬ عنوانش «بیزاری از دشمنان خدا» و «مبارزه با دشمنان خدا» بود. توضیحش این بود که:
«کسی می‌تونه ادعای دوستی با خدا رو بکنه که با هرچه ضدخدایی هست٬ علناً اعلام برائت و بیزاری بکنه.»!!
«بیزاری و نفرت از دشمنان خدا٬ لازمه‌ی دوستی با خداست»!!
و جالب اینکه تأکید کرده بود که:

«به میزانی که دوستی با خدا عمیق‌تر باشد٬ نفرت از ضدخدایی هم عمیق‌تر است.»!!!
یه وقت فکر نکنید که اینها رو٬ آخوندای حکومت اسلامی بی‌دلیل تو کتابای درسی گنجونده بودن. نه!
دقیقاً یادمه که با دلیل و مدرک٬ با استناد به آیات قرآن به این‌ها اشاره کرده بود.
آیه‌ی ۴ سوره‌ی ممتحنه:
«همانا که برای شما نمونه‌ی نیکویی بود در روش ابراهیم و همراهان او آنگاه که به قوم خود گفتند به حقیقت که ما از شما بیزاریم و از آنچه جز خدا می‌پرستید نسبت به شما کافریم و پدید آمده میان ما و شما دشمنی و کینه برای همیشه (!!!!) مگر اینکه به خدای یگانه ایمان آورید (!!!!)»
نمونه‌ی نیکو! به به!

من همون موقع واسم سؤال شده بود که آخه چرا باید نفرت داشته باشیم؟ بدتر از اون اینکه چرا به خاطر «دوستی با خدا»٬ باید از کسی بیزار باشیم؟ هیچ وقت هم نتونستم سؤالاتم رو به زبون بیارم.
و آیه‌ی ۲۲ سوره‌ی مجادله:
«مردمی را نیابی که به خدا و رستاخیز ایمان دارند٬ درحالی‌که دوستی کنند با کسانی که با خدا و رسولش دشمنی کرده‌اند (!!!) گرچه آنان پدرانشان باشند یا فرزندان یا برادران یا خویشان آن‌ها.»
می‌بینید دوستان؟ می‌بینید که چقدر راحت دین می‌تونه انسانیت رو زیر پا بذاره و ارزش‌های انسانی رو عوض کنه؟! می‌بینید که چه مزخرفاتی رو به خورد مغزِ ساده‌لوحِ ما در کودکی می‌دادند؟! و ما هم چاره‌ای جز باور کردن و قبول کردن این مزخرفات نداشتیم.
می‌بینید این آموزه‌ها از زمین تا آسمون با اون دین صلح و دوستی و مهربانی فرق داره؟! می‌بینید که مسلمون‌ها اسم آرمان‌ها و آرزوهاشونو «اسلام» گذاشتن؟

در حالی‌ که غیر از این اسلام زمینی و تفرقه‌اندازِ بین انسان‌ها٬ هیچ اسلامی نبوده و نیست و نخواهد بود.
می‌خواهم هر آنچه را که از کودکی به خوردم دادند، روی خودشان بالا بیاورم. صادق هدایت.